حذف
دهه 1970 شاهد ادامه پیشرفت ارزش‌های اجتماعی 1960 بود که با اولین روز جهانی زمین در سال 1970 آغاز شد.
سبک های دهه 1970 هیچ جهتی ندارند و بیش از حد تکثیر شده اند. در واقع شروع به تقلید از استایل خیابانی کرد. استایل خیابانی عالی بود، مبتکرانه بود، راحت بود، برای خانم ها کاربردی بود، پر زرق و برق بود، خانگی بود، هر چیزی که می خواستید بود، نه آن چیزی که جامعه، چند آرایشگر فرانسوی یا مجله مد میگوید که باید باشد.
دهه 1970 دهه افراط در مد بود و این همان چیزی است که آن را به عنوان یکی از شیک ترین دوره های تمام دوران تثبیت کرد. هیچ ظاهر واحدی شامل دهه 70 نمی‌شود، که ترکیبی از تأثیرات آن در طول یک دهه، مانند هیپی، دیسکو و پانک بود.
مد دهه 70 به طور کلی تحت تاثیر موسیقی محبوب در آن زمان قرار گرفت. یکی از محبوب‌ترین سبک‌های موسیقی، دیسکو بود و باعث ایجاد علاقه‌ی مد در آن شد. دهه 1970 شاهد رکود اقتصادی در بریتانیا بود. اعتصاب معدنچیان به این معنی بود که برق به شدت کاهش یافت و منجر به "هفته سه روزه" شد که در آن روزها فقط به مشاغل برق عرضه میشد. این بر درآمد تاثیر گذاشت. همچنین دوره ای بود که مردم دائما نگران تهدید هسته ای بودند.
این مصادف بود با افزایش آگاهی زیست محیطی و در تلاش برای صرفه جویی در پول. مردم به دنبال لباس های دست دوم بودند و آن را به یک بیانیه مد تبدیل کردند.
مد دهه 1970 بیانگر شخصیت فرد بود، جایگزین روند مد دهه 50 و 60 شد. سال 1970 سالی بود که هیچ نگاه غالبی نداشت؛ برخی از زنان در خیابان ها تی‌شرت های رنگ بندی تنگ و شلوار جین، دامن های مشکی، کت های ماکسی و میکرومینی، چاپ dirndl میپوشیدند.
دامن های کوتاه با کت های بلند و دامن های بلند با جلیقه های کوتاه؛ این دهه نمی توانست تصمیم بگیرد که چه جهتی را در پیش بگیرد یا از چه دهه در گذشته تقلید کند.
هیپی ها به عصر ویکتوریایی بازگشتند. زنان بالغ به کلاسیک دهه 40 و 50 علاقه داشتند. مد دهه70 برای هر کس که نظری در مورد مد داشت به منظور کمی از هر چیز بود.
لباس ها به گونه ایی بود که با یکدیگر و همچنین بر اساس دستور العمل های جنسیتی ترکیب شده بودند. اینکه آیا این ترکیب ها معنی داشت یا نه موضوع دیگری بود!
لباس های ترند 1970
شلوار و شلوارجین دهه 70:
شلوارهای زنانه دردهه 70 ازتنوع بیشتری نسبت به مجموع دو دهه گذشته برخوردار بودند.
برای اکثر خانمها، مد روز شامل پوشیدن شلوارهای قد بلند و گشاد نخی یا پلی استر به رنگ های پاستلی همراه با بالا تنه که شامل بلوز دکمه دار یا پیراهن بافتنی بود.
شلوار جین آبی بود که تبدیل به یونیفرم دهه 70 شد . شلوار جین آبی در تمام طول شبانه روز و در همه سبک پوشیده شد. در ابتدا طراحان سعی کردند زنان را به پوشیدن انواع دیگر شلوار ترغیب کنند، اما زنان حاضر به ترک آن نشدند. در عوض هر فصل طرح های جدیدی معرفی میشد که بهانه ای به زنان می داد تا چند رنگ دیگر بخرند.
لباسهای سرهمی
لباس های سرهمی اقتباسی از لباس های مجلسی بود. جنس آنها اغلب پلی استر، پنبه و جین بود.جین ها با زیپ یا دکمه در جلو پوشیده می‌شدند. لباس ها ی سرهمی ظاهر را باریک کرده و بدن را کشیده تر نشان میدادند.
کت و شلوار زنانه
از آنجایی که تعداد بی سابقه ای از زنان وارد فضای کاری حرفه ای می شدند، که توسط مردان اداره میشد، مردان برای موفقیت احساس میکردند که نیاز به پوشیدن شلوار، پیراهن و کت های الهام گرفته از لباس های مردانه دارند. عصر کت و شلوار های زنانه، اگرچه جدید نبود، اما در بازار منفجر شد.
بلیزر مردانه روی جلیقه و بلوز پاپیونی رنگ مشکی با شلوار گشاد و چکمه های نوک تیز پوشیده می شد. با اضافه کردن پیراهن های دکمه دار مردانه، جلیقه های کت و شلوار، کلاه های بزرگ، کفش های تخت و عینک، این ظاهر به سبک جدیدی برای زنان باهوش و در عین حال شیک در همه جا تبدیل شد.
کت و شلوار ها در رنگ های شرابی و سبز تیره در زمستان و رنگ های پاستلی و سفید در تابستان وجود داشتند.در سال های اولیه، کت های بلیزر، شلوار و بلوز چهارخانه را در تضاد قرار می دادند.
دامن های دهه 70
در خارج از اداره ها، دامن های غیر رسمی زنانه در هر قد، از مینی میکرو گرفته تا ماکسی، پوشیده میشد. دامن های مینی متعلق به دهه 60 بود که هنوز توسط نوجوانان و زنان جوان پوشیده میشد تا این که در سال 1973 قد دامن ها افزایش یافت. محبوب ترین قد و مدل ها، دامن راسته یا چین دار بود. اغلب کمر کش بودند برخی دکمه دار و برخی کمربند کرواتی داشتند. دامن های جین تیره و طرح راه راه در اواخر دهه 70 بسیار محبوب بودند.
دامن ها در پایان دهه، زمانی که دامن دهقانی قد متوسط از جنبش هیپی بیرون آمد و به جریان اصلی تبدیل شد، بلندتر شدند. دامن های بلند دهقانی یا مادربزرگ جایگزینی برای دامن های مینی و میدی بودند. هیپی ها همچنین از تکه های پارچه، قلاب بافی ها، جیر و مخمل دامن میدوختند.
شورتک های دهه 70
مانند دامن ها، شلوارک های زنانه چندین قد داشت. کوتاه ترین هم از نظر قد و هم از نظر مد، hot pants بود. شورت های کوتاه اغلب به رنگ های روشن و جنس ساتن، نخی، نایلونی، جین یا مخمل بودند. به طرز عجیبی در زمستان بیشتر از تابستان پوشیده می شدند. وقتی با چکمه های بلند و جوراب شلواری ست می شدند، بسیار سبک اروپایی به نظر می رسیدند.اضافه کردن یک کت بلند یقه ای پهن باعث شد تا کارایی مناسب تری داشته باشند. آنها در سال 1971 شروع و پایان یافتند، اما در پیست رقص دیسکو و در میادین اسکیت برای بیشتر دهه ها محبوبیت خود را حفظ کردند.
شورتک جامائیکا چند سانت بالاتر از زانو بود و شورت کوتاه چند سانت زیر فاق.
شورت های ورزشی از جنس پنبه ای با ساق گشاد، خط کمر پایین و برش های منحنی در کناره ها بود.
پیراهن، بلوز و تاپ دهه 70:
بلوز های دهه 70 سبک محافظه کارانه دکمه دار با یقه های پهن بودند. طرح بلوز ها خال خال، پولکدار و گلدار بودند. استین های بلند و پهن یا آستین های راسته با مچ بادکنکی داشتند. بلوز های ابریشمی نسبت به جنگ جهانی دوم مقرون به صرفه تر بودند از مواد مصنوعی ابریشم مانندی استفاده میکردند.
بلوز های دشتی، بلوز دهقانی یا بلوز های هیپی: یک ترند زیبا در اوایل دهه 70 بودند. برخی یقه های بزرگ یا یقه های میانی، پاپیون ها، سنجاق ها و یقه های توری داشتند. آهنا در رنگ های سفید یا پاستلی یکدست و هیپی مانند و یا طرح های کوچک گلدار بودند.
پیراهن تونیکی بهترین پیراهن راحت زنانه بودند. همچنین بدن را به جای اینکه در یک تی شرت تنگ نشان دهد، کار بزرگی در پنهان کردن باسن،سینه و شکم بزرگ انجام داد. آنها به خوبی با یک شلوار جین یا شلوار راحت یا دامن های چین دار ست میشوند.
تاپ های بافتنی کراپ، تاپ های غیررسمی و مور علاقه فصل تابستان بودند، تاپ کراپ هالتر نیز ظاهر مورد علاقه ای بود که با شلوارک های کمربلند یا شورتک کوتاه ست میشد.
کت های دهه 70
کت های زنانه با طرح های چهارخانه بزرگ در سبک های بلند یا روی زانو شروع شد. ترنچ کت ها در این دهه مد شدند و بیشتر در رنگ های پاستلی و عاجی روشن. کت های قد کوتاه، کت دو دکمه، کت چرمی، کراپ کت، کت عروسکی از کت های مورد علاقه این دهه بودند. بسیاری از کت های دهه 70 برای سال 2018_2019 دوباره مد شدند. ژاکت های جیر بلند با تزئینات خز، کت های جین بلند، کت های عروسکی کت های گلدوزی شده همگی بخشی از احیای هیپی بوهو هستند.
طراحان مطرح دهه 1970
ایو سن لوران
مستقیماً از گرایش های مد استایل خیابانی دهه 1970 وام گرفت و نسخه لوکس خود از صنایع دستی هیپی را با لباس تکه تکه ابریشمی مجلل خود ساخت و سبک "دهقانی" و "قومی" را برای سبک خود انتخاب کرد. روش او: اضافه کردن خز که پیش از آن رایج بود. او همچنین یک روند نوستالژیک در دهه 1940 را با نسخه خود از کت های خز، عمامه ها وکفش های پاشنه بلند شکل داد که به سرعت به یکی از شناخته شده ترین ترندهای کفش مد دهه 1970 تبدیل شد.
پیر کاردین
طراحان دیگر نیز مانند پیر کاردین، قراردادهای صدور مجوز داشتند. او رقیب اصلی سنت لوران بود و در دهه 1970، همراه با چند طراح دیگر، برای تولید لباسهای نوآورانه و تاپ‌های چسبناک، به پارچه‌های بافتنی نرم و پارچه‌ای روی آورد.
زاندرا رودز
مجموعه‌های او از سنت‌های نساجی بسیاری از فرهنگ‌های مختلف، از جمله بافت‌های تاریخی بریتانیایی و دوخت‌های گلدوزی الهام گرفته شده است. آنها را چیزهایی مانند «شال اوکراین و شورون»، «نیویورک و پرهای هندی» و «پاریس، گل‌های دکمه‌ای» نام‌گذاری کردند. حداکثر طرح های او برای مناسبت های خاص مورد تقاضا بود و پرنسس آن به او سفارش داد تا لباسی را برای عکس های نامزدی خود در سال 1973 آماده کند.
بیل گیب
بیل گیب، طراح متولد اسکاتلند، اغلب با زاندرا رودز در ارتباط بود. آنها طراحی مشابهی داشتند، گیب از لباس های عامیانه، قرون وسطی و رنسانس و همچنین لباس هایلند الهام گرفته بود. او روی لباس‌ها بیشتر از تزئینات استفاده میکرد. لباس ها با دامن کاملی که درست می کرد رمانتیک و خارق العاده بود.
اوسی کلارک و سلیا بیرتول
اوسی کلارک نیز یک طراح بریتانیایی بود که با همسرش سلیا برتول کار می کرد. او یک طراح چاپ بود که الگوهای رنگارنگی را خلق کرد که لباس‌ها با برش هوشمندانه، رمانتیک و در عین حال جذاب کلارک را در کرپ خزه‌ای سنگین تحسین میکرد.
کالوین کلاین
کالوین کلاین یکی دیگر از طراحانی بود که شروع خود را در مد دهه 1970 آغاز کرد. کلاین یک طراح آمریکایی است که سبک کم حرفش هنوز هم امروز قوی است.
سبک های دهه 1970
پانک در مد اواخر دهه 1970
پانک در دهه 70 برای چندین سال یک موضوع واقعاً محلی بود، زیرا ویوین وست وود و مالکوم مک لارن، که صاحب یک مغازه لباس فروشی در خیابان کینگز لندن بودند، یک تابستان به نیویورک رفتند و توسط گروه های موسیقی New York Dolls و The New York Dolls مورد استقبال قرار گرفتند. مک لارن مخصوصاً مشتاق مدیریت و استایل آنها بود، اما آنها قبلاً یک سبک خاص داشتند. علاوه بر این، وست‌وود تا حدودی خود با شاعران و معتادان به هروئین ملاقات کرد که توانستند لباسهای پاره‌شده و ژنده‌شده‌شان را که به پشت سنجاق شده‌اند، با تحسین بردارند.
ویوین وست وود
وست‌وود، طراح و خالق لباس مبتکر که تا به حال تی‌شرت‌ها را برای مغازه‌اش سفارشی آماده میکرد، بسیار الهام‌بخش بود. او شروع به ساختن تی‌شرت‌های پانک کرد، با زیپ‌هایی که روی نوک سینه باز میشد. علاوه بر این، ظاهر جدید وست‌وود و مک‌لارن با تسمه‌ها و لاستیک‌ها همراه بود و وست‌وود برخی از لباس‌ها را می‌ساخت و برخی از شرکت‌های فتیش. چیز دیگری که ویوین به ترکیب اضافه کرد تارتان بود که چک های رنگارنگ آن به خوبی با طرح رنگ مشکی غالب در تضاد است.
مد دیسکو دهه 1970
لباسهای دیسکو شامل لباس پوشیدن و تا حد امکان جذاب و با استایل‌های آگاهانه برای زنان و مردان بود. آرایش زیادی برای زنان وجود داشت و توجه زیادی به نظافت برای مردان وجود داشت. برق زدن، رنگ متالیک و پولک‌های زیاد همگی به دلیل توانایی‌شان در جذب نور و دراماتیک به نظر رسیدن در یک باشگاه تیره محبوب بودند – سفید به همین دلیل پوشیده میشد. کت و شلوار سفید جان تراولتا در شنبه شب (1977) و لباس سفید هالستون بیانکا جگر، پوشیده شده در استودیو 54 که مقصد نهایی دیسکو در نیویورک بود، به نمونه های نمادین مد دهه 1970 تبدیل شدند.
گلم راک و مد دهه 1970
گلم راک وحشیانه تر از ظاهر دیسکو برای نوازندگان موسیقی در مد دهه 1970 بود. بیشتر شامل مردانی بود که چکمه‌های پلتفرم فوق‌العاده بلند، لباسهای تنگ و آرایش زرق و برق به تن داشتند. دیوید بووی، Roxy Music، Sweet، Slade، Mott the Hoople، Mud و Alvin Stardust همگی نمونه‌های مختلفی از ظاهر گلم راک هستند.
روح شمالی
روح شمالی یک جنبش مد و موسیقی از شمال انگلستان در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 بود. موسیقی‌ای که طرفداران روح شمالی دوست داشتند، آهنگ‌های کمیاب سول آمریکایی بود و آنها حرکات رقص خود را با آن توسعه دادند. این حرکت همچنین با مواد مخدر همراه بود، به ویژه سرعت، که رقصندگان برای حفظ انرژی خود در تمام شب به آن تکیه می کردند.
در اخر دهه 70 طیف وسیعی از سبک های لباس بود..
