از بسیاری از جهات، دهه ی 1950 گام بزرگی به عقب برداشت، به ویژه برای زنان در طول جنگ جهانی دوم، زمانی که مردان دور بودند، زنان شروع به کسب استقلال کردند که تا قبل از جنگ نادر بود. آنها خانه های خود را ترک کردند تا در ادارات و کارخانه ها کار کنند و پول خود را به دست آورند و مدیریت کنند.

پوشاک در طول جنگ و درست بعد از جنگ به شدت محدود شد. زنان لباس های راحت مانند کت و شلوار و پیراهن میپوشیدند.

با آغاز دهه ی 1950 بسیاری از کشور های جنگ زده هنوز در حال بازسازی بودند.

در اوایل دهه ی 1950 طراحانی که در کشور‌های جهان سوم از استعمار جدا شده بودند بعنوان هویت متمایز از مد اروپا بودند.

مثلا در هند شروانی سنتی از یقه ی شخصی لباس نهرو(از رهبران جنبش استقلال هند) اقتباس شد. زنان هندی هم در محل کار خود ساری میپوشیدند.

در چین و در زمان انقلاب سرخ کت یونی سکس(هم خانم ها استفاده میکنند هم آقایون) که از مدل کت مائویی اقتباس شده بود. در رنگ های سبز و آبی و خاکستری برای نشان دادن اندیشه های سوسئالیستی باب شد.

با بازگشت مردان از جنگ به خانه، زنان نیز به عنوان همسر، مادر و خانه دار به خانه بازگشتند. جامعه بسیار محافظع کار شد و ثروت افزایش یافت. نژاد پرستی و ضد کمونیسم بیداد میکرد، هوای همنوایی اجباری وجود داشت. همه میخواستند عمل کنند و عادی به نظر برسند. حتی نوجوانان در طول روز مدرسه به رسمیت میپرداختند اما در اخر هفته به لباس های غیر رسمی جدید روی می آوردند.

 از زنان انتظار می رفت که در مکان های عمومی یا زمانی که همسرشان در خانهاست لباس های بی عیب و نقصی داشته باشند و همیشه با کلاه، کفش، کیف، کمربند ، دستکش وجواهرات هماهنگ باشند. در خلوت، زنان بسیار ساده تر و راحت تر لباس می پوشیدند. در نهایت، این.مدهای غیررسمی تبدیل به لباس عمومی نیز شد.

مردان در مشاغل اداری تازه ایجاد شده خود کت وشلوارهای تجاری رسمی و رنگ تیره می پوشیدند و اخرهفته ها کت و شلوارهای راحت تری می پوشیدند. شانه ها گشاد و کت ها جعبه ای بودند.

پاریس که در طول جنگ از جهان جدا شده بود، بار دیگر به مرکز مد تبدیل شد. طراحان دو بار در سال نمایش مد برگزار می کردند، و ایالات متحده وبریتانیا اغلب حق کپی کردن لباس ها را می خریدند(یا به سادگی طرح ها را می دزدیدند) و نسخه های ارزان تر را برای فروش در فروشگاه های بزرگ تولید.می کردند.

کریستین دیور با طرح هایی که در سال 1947 تحت عنوان 《نگاهی نو》عرضه کرده بود همچنان بر مد  دهه ی 1950 هم اثر گذاشت.

سرشانه های بدون اپل، سرشانه های گرد،خطوط تیز، سینه بند های نوک تیز و کمرهای باریک و چسبان لباس زنانه ی جدید را تعریف میکرد.

بلوز و شلوار جین و دامن بلند تنگ بسیار در این دوره محبوب بودن همچنین لباس Drindl بدون آستین یا با آستین با پوف های کم، دامن های کلوش یا ترک، از لباس های محبوب آن دوران بودند. دامن کلوش با خط کمر درست در جای خود لباس تیپی که این دهه را تشکیل می داد.

لباس drindle

در اوایل دوره دوباره دامن های بلند و تنگ باب شد. پیراهن های بلند با بالا پوش های بلند یا کوتاه بسیار مد شدند هم برای شب هم برای روز

کفشها در دهه 1950

لباسهای ورزشی

مجلات مد مانند Vogue، Women's Wear Daily و کاتالوگ های سفارش پستی افزایش شدیدی در تبلیغات محصولات داشتند که مدهای طراحان را وارد هر خانه کرد. ایالات متحده پیشرفت های عظیمی در تکنیک های تولید انبوه داشته و از آنها برای ایجاد لباس های جدید «آماده برای پوشیدن» استفاده کرده بود. همه توانستندجدیدترین مدها را بپوشندبسیاری از طراحان به رهبری دیور شروع به انعقاد قرارداد برای تولید برخی از لباس ها و طیف وسیعی از لوازم جانبی کردند که بر روی برچسب آنها نقش بسته بود. همه چیز از عطر گرفته تا دستکش، کلاه، کیف و کراوات توسط طراحان "مارک" شده بود. این عمل امروزه رایج است، همانطور که با مراجعه به هر فروشگاه بزرگی می توانید ببینید، اما ایده جدیدیدر دهه 50 بود. دیور همچنین بوتیک هایی را در سرتاسر جهان راه اندازی کرد - ایده بدیع دیگری که.امروزه در مد رایج است.

پارچه ها اغلب مجلل بودند، به خصوص برای لباس شب . مخمل، تور، ابریشم و ساتن محبوبیت زیادی داشتند. اغلب از پنبه و پشم برای لباسهای روزانه همراه با پارچه های مصنوعی جدید استفاده می شد. از پلی استر و ابریشم مصنوعی برای ساخت انواع لباس ها از بلوز و پیراهن مردانه گرفته تا لباس وکت و شلوار استفاده می شد.

در سال 1957 از "لباس Hubert de Givenchyگونی" خود رونمایی کرد. قرار بود این لباس الهام .بخش لباس های تونیک نمادین دهه 1960 باشدانطباق دهه 50 در نهایت نتیجه معکوس داد. جوانان در همه جا بدبین شدند و زنان خانه دار شاد احساسکردند که در دام افتاده اند افزایش چشمگیری در استفاده از مسکن ها و داروهای ضد افسردگی در.طول دهه 50 وجود داشت)

طراحان مهم 1950 تا 1959 :

کوکو شنل، پیر بالمن، کریستین دیور، چارلز جیمز

در این مقاله به معرفی طراح معروف این دوره پیر بالمن می پردازیم:

پیر الکساندر کلودیوس بالمن زاده ۱۸ می ۱۹۱۴ در پاریس و درگذشته ۲۹ جون ۱۹۸۲، طراح فرانسوی و بنیان گذار پیش روی مد پس از جنگ در خانه مد بالمن است. او به ظرافت و پیچیدگی توام در طراحی و دوخت لباس مشهور هست. ساخت لباس را معماری حرکت توصیف کرده است. در ۷ سالگی پدرش را که عمده فروشی پارچه داشت را از دست داد. مادر و خاله ی او بوتیکی را به نام گالری پاریس اداره میکردند. بالمن در مدرسه چمبری تحصیل کرد. 

علاقه او به اوت کوتور یا مد فاخر زمانی پیدا شد که لباس بانوانی که در جریان تعطیلات با آنها آشنا شد الهام بخش برای او شدند.  در سال 1933 در دانشگاه هنرهای زیبا در رشته ی معماری مشغول به تحصیل شد همزمان به صورت پاره وقت و افتخاری در کارهای خانه ی مد پیاژه شروع به فعالیت کرد. بعد از بازدید از استودیو طراح انگلیسی که از ۱۹۱۹ تا ۱۹۵۰ خانه مدی در پاریس داشت. پیشنهاد شغلی در آنجا را دریافت کرد و ۵ سال موفقیت آمیز در آنجا بعنوان طراح مشغول به کار شد.

در طول جنگ جهانی دوم به خانه ی مد لوسین للونگ پیوست و در آنجا با کرستین دیور جوان همراه شد. سسال 1945 خانه مد بالمین افتتاح شد. اولین کالکشن او با سرشانه افتاده و دامن زنگوله ایی شکل ارائه شده است که به کالکشن نگاه نک کرستین دیور که مورد محبوبیت و توجه بسیار قرار گرفت شبیه بود.

مجله ووگ در وصف این کالکشن می‌نویسد: لباس های زیبایی که تو واقعا دوست داری آنها را بپوشی. این نقد مثبتی بود که دوست بالمن در مجله ووگ نوشت و او را به سوی موفقیت و شهرت بیشتر سوق داد به طوری که دوشز وینزر هم لباسی را از این مجموعه برای خود سفارش داد. بالمن فعالیت خود را به صورت فرا مرزی هم گسترش داد.همچنان که خط تولید خود را در سال ۱۹۴۷ در استرالیا به راه انداخت در سال ۱۹۵۱ خط لباسهای 《آماده برای پوشیدن》 به آمریکا هم گسترش داد.  مرلین دیتریش و کاترین هیپورن از جمله مشتریان ثابت او بودند. در همین زمان موفق به دریافت جایزه ی نیمان مارکوس شد.

شهرت بالمن باعث شد تا ملکه تایلند در جریان سفر خود به آمریکا در سال ۱۹۶۰ تمامی لباس های خود را به او سفارش دهد.

ملکه تایلند